228

5 دیدگاه برای “228”

1. نمی دونم کدوم از خدا بی خبری منو پینگ کرده بود من از آبان 86 دیگه نمی نویسم. ولی هستم و هر از گاهی وبلاگای دوستان رو می خونم فکر کنم وبلاگ تو از معدود وبلاگایی که اغلب می خونم و به یه شاخه گل مجازی رز هم مهمونش می کنم…..

   پاسخ

2. خواندم دوباره …

   پاسخ

3. گريه دل را صفا مي بخشد.

   بياييد با هم بگرييم.

   باز هم بياييد با هم بگرييم.

   بگرييم و هاي هاي بگرييم.

   شايد هق هق گريه تسكينمان بخشد.

   شايد گريه اراممان كند.

   اشك ها را نبايد فروخورد كه بايد بي دريغ نثار كرد.

   “با تشکر”
   امیر حسین

   پاسخ

4. از بس ستاره از دل اين شام چيده اند
   اين شب ظلام شد
   اين خانه با اميد سحر سربه خواب شد
   در انتهاي اين شب تاريك و ترسناك
   نوري كند نوازش چشمان منتظر
   ما هم نشسته ايم
   در خانه هاي پر شده از عطر ياسمن
   در انتظار نور به در چشم بسته ايم
   از بس ستاره از دل اين شام چيده اند
   مي ترسم از سكوت تو اي نور اعتماد
   مي ترسم از سرود رهايي سرودنت
   ميترسم از غروب تو پيش از دميدنت
   از بس ستاره چيده شد از آسمان تو
   از ازدهام مبهم و تاريك خسته ام
   گاهي نشسته بر در و گه دل شكسته ام

   (پ-البرز)

   پاسخ

5. سلام
   بعضی از مطالبت خیلی دلنشین و زیبان
   ولی از این متن چیزی سر در نیاوردم
   بهتره متن اصلی شعر هم در کنار این متن بنویسی
   به انجمن ما هم سر بزن
   خوشحال می شم
   موفق باشی

   پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.