برف
من دلم سخت گرفته است از این
میهمان‌خانه‌ی مهمان‌کش روزش تاریک
که به جان هم نشناخته انداخته است:
چند تن خواب‌آلود
چند تن ناهموار
چند تن ناهشیار…
– نیما یوشیج
پرش به محتوا
رادیویی برای اندیشیدن در سکوت
سلام…خیلی با مطالبی که اینجا می نویسی(ید) احساس قرابت می کنم…دوست داشتنی و بی ریا…کوچی به دنیایی پاییزی….
دل ما هم گاهی سخت میگیرد….
مطمئنی اون به جان هم انداخته اینا رو شک دارما
شما کم می آیی پاییز جان یا من؟…یا هر دو؟
از گرفتن دل نگو که کارمان به سکته نکشد خوب است…
سلام مرد پائیزی
شعرات واقعا قشنگن
و بی نظیر
موفق باشی