خدایا، شر انسان را از سر انسان کم کن!

کسانی که حرف آن‌ها را باور می‌کنند، ساده‌لوح‌اند؛
کسانی که حرف این‌ها را باور می‌کنند، ساده‌لوح‌ترند.

همیشه این جمله آرامم می‌کند:
«همه چیز یک روز تمام می‌شود.»
اگر همه چیز هم تمام نشود،
مطمئنم من یک روز تمام می‌شوم…

کافرِ عادل، بهتر از مومن ظالم.

یک وقت‌هایی دلم می‌خواهد به بعضی آدم‌های اطرافم بگویم:‌ باور کنید من آدم ساده‌ای نیستم؛ من فقط برایم مهم نیست. اما نمی‌گویم؛ چون برایم مهم نیست که دیگران بدانند برایم مهم نیست.

وبلاگ: fbanafshe.blog.ir

گفت: خیلی می‌ترسم!
پرسیدم: چرا؟
گفت: چون از تهِ دل خوشحالم؛ خوشحالیِ این شکلی، وحشتناک است!
پرسیدم: چرا؟!
گفت: وقتی دستِ سرنوشت بخواهد چیزی را از تو بگیرد، می‌گذارد این‌طور خوشحال باشی…

کتاب: بادبادک‌باز
نویسنده: خالد حسینی

در هر نسلی باید یک احمقی وجود داشته باشد تا حقایقی را که می‌بیند، با صدای بلند بر زبان بیاورد.

کتاب: ادبیات علیه استبداد

یک روزی مثل هر روز، اما برای آخرین بار به کوچه رفتیم، بازی کردیم و به خانه بازگشتیم؛ و نمی‌دانستیم که دیگر هیچ‌وقت برای بازی به کوچه بازنخواهیم‌گشت…

با کمی تغییر
وبلاگ: rgon299.blog.ir

و خدا این کشور را،
از دشمن،
از خشکسالی،
از دروغ،
حفظ نکرد!

پی‌نوشت: و حتی از بیماری نیز!

از یک جایی به بعد، سن آدم که بالاتر می‌رود، جرأتش کم می‌شود؛ محتاط می‌شود؛ کند می‌شود؛ ریسک نمی‌کند؛ کارها را با دقت و در زمان بیشتری انجام می‌دهد تا خطایی رخ ندهد؛ چون دیگر حوصله‌ی دردسرهای جبرانِ خطا را ندارد! هم از لحاظ جسمانی و هم از نظر روانی، زود خسته می‌شود. از یک جایی به بعد، دیگر نمی‌کِشد…