رادیویی برای اندیشیدن در سکوت
مگر چه می‌خواهم از وطن؟
جز لقمه‌ای نان و خیالی آسوده
چه می‌خواهم؟
جز تکه‌ای آفتاب و بارانی که آهسته ببارد
جز پنجره‌ای که رو به عشق و آزادی گشوده شود
مگر چه خواستم از وطن که از من دریغش کردند؟
آه ای میهن مغموم
وطن از پا افتاده
بدرود
بدرود!
– شیرکو بیکس
بدترین بلایی که می‌تواند گریبان یک ملت را بگیرد، این است که فاسدترین قشر و اراذل و اوباشِ جامعه، به قدرت برسند.
– آرتور شوپنهاور
بعضی روزها به بیدار شدن نمی‌ارزد!
جمعیت کنونی جهان، بیشتر از همیشه‌ست؛
جمعیت کنونی جهان، بیشتر از همیشه تنهاست…
– توافق با غرب؟
– بلی.
– پس تکلیف مبارزه با استکبار؟!
– شاید وقتی دیگر…
بعد از آن‌همه ادعا و شعارِ استقلال و خودکفایی که گوش فلک را ناقص کرد، حالا می‌خواهیم بازار ایران را با برنج تایلندی تنظیم کنیم! زیبا نیست؟!
پی‌نوشت:
اندر احوالات واردات برنج از تایلند با گونی‌هایی با برچسب «ویژه تنظیم بازار»
اگر همه‌ی آدم‌ها به فن خوب نوشتن مسلط بودند، مطمئناً ادبیات، غم‌انگیزتر از اکنون بود.
یه زمانی خوشحال بودیم، اما راضی نبودیم.
یه زمانی راضی بودیم، اما خوشحال نبودیم.
و حالا نه خوشحالیم، نه راضی!
و این است فلاکتی که حماقتِ جمعی، گریبانگیرمان کرده است!
بعضی رفتارها را باید در کودکی و در مدرسه یاد می‌گرفتیم. اکنون حتی اگر به قیمت جان‌مان هم که تمام شود، یاد نمی‌گیریم که نمی‌گیریم!
با کمی تغییر از sepehrdad.blog.ir